Οι νεφροπαθείς που έχουμε εισέλθει στο τελικό και μη αναστρέψιμο στάδιο της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας χρήζουμε υποκατάστασης της νεφρικής μας λειτουργίας εφόρου ζωής προκειμένου να παραμείνουμε ζωντανοί. Για τους περισσότερους από εμάς η περιοδική ρύθμιση ζωτικών βιολογικών παραμέτρων αποτελεί αναγκαία συνθήκη επιβίωσης. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως ένας νεφροπαθής τελικού σταδίου περνά τη μισή του ζωή νοσηλευόμενος. Τόσο η ελληνική κοινωνία όσο και η πολιτεία έχει αναγνωρίσει τη βαρύτητα της αναπηρίας μας. Έτσι σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία και για όσους από εμάς υποβάλλονται σε περιοδική αιμοκάθαρση, περιτοναϊκή κάθαρση ή έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση με νεφρό, το ποσοστό αναπηρίας έχει καθοριστεί από 80% και άνω εφόρου ζωής.
Η χρονιότητα της νεφρικής νόσου, η απαραίτητη μακροχρόνια θεραπεία της και η πιθανή κινητική της δυσπραγία βρίθει πλήθους αρνητικών κοινωνικοοικονομικών επιπτώσεων. Τα προβλήματα εκπαίδευσης και απασχόλησης των νεφροπαθών παραμένουν ιδιαίτερα οξυμένα καθώς οι συχνές και επίπονες θεραπείες και οι τυχόν δευτεροπαθείς ασθένειες καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη την προσαρμογή μας σε προγράμματα και ωράρια. Με τη σημερινή κρίση, την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας και τη συρρίκνωση του δημοσίου τομέα η θέση μας καθίσταται τραγική καθώς το εισόδημα των οικογενειών μας που καλούνται να αντιμετωπίσουν το αυξημένο λόγω αναπηρίας κόστος διαβίωσης μειώνεται δραματικά, την ίδια ώρα που οι παρεχόμενες από το κράτος υπηρεσίες υποβαθμίζονται μέρα με τη μέρα.
Για να μην οδηγήσετε λοιπόν ένα πάσχων τμήμα του ελληνικού πληθυσμού στο κοινωνικό περιθώριο από το οποίο σχεδόν ποτέ δε θα καταφέρει να ξεφύγει, είναι άμεση ανάγκη να εξαιρέσετε τους νεφροπαθείς τελικού σταδίου τόσο από την έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης όσο και από οποιοδήποτε νέο τέλος ακινήτων. Άλλωστε οποιοδήποτε προσωπικό εισόδημα κατόρθωσε μέσα σε αντίξοες συνθήκες να αποκτήσει κάποιο άτομο με τόσο βαριά αναπηρία ή η οικογένειά του και οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο κατόρθωσε να εξασφαλίσει την περίοδο κατά την οποία η υγεία του επέτρεπε κάτι τέτοιο, καθίσταται πολύτιμο ακόμη και για την ίδια του την επιβίωση κατά την αναμέτρησή του με την ανίατη αυτή νόσο.
Επίσης, οποιαδήποτε σκέψη για περεταίρω μείωση στις αποδοχές των νεφροπαθών που έχουν συνταξιοδοτηθεί πριν τη συμπλήρωση των 55 ετών εκτός από σκληρή και κοινωνικά άδικη, θα είναι και αναποτελεσματική καθώς θα συμβάλλει ελάχιστα στη μείωση των όποιων ταμειακών ελλειμμάτων. Αρκεί κανείς να αναλογιστεί πως σε μια χώρα στην οποία το προσδόκιμο ζωής ξεπερνά τα 80 χρόνια, το προσδόκιμο ζωής όσων από εμάς επιβιώνουν υποβαλλόμενοι σε αιμοκάθαρση πλησιάζει μετά βίας τα 10 έτη, τη στιγμή που το πενταετές ποσοστό επιβίωσης για τους ασθενείς που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση είναι μόλις 33% και μόλις το 1% από εμάς θα κατορθώσει να υποβληθεί κάποτε σε μεταμόσχευση νεφρού.
Πριν τη λήψη λοιπόν οποιουδήποτε περεταίρω μέτρου που θίγει περιουσίες, εισοδήματα ή συντάξεις νεφροπαθών θα πρέπει να λάβει κανείς σοβαρά υπόψη μελέτες που αφορούν τόσο στο αυξημένο λόγω αναπηρίας κόστος διαβίωσής μας όσο και στις τεράστιες αποκλίσεις του προσδόκιμου ζωής της ομάδας μας από το μέσο όρο του προσδόκιμου ζωής στη χώρα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου