Η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου είναι μια βαρύτατη, μη αναστρέψιμη, χρόνια πάθηση που προϋποθέτει την εφόρου ζωής υποκατάσταση της νεφρικής λειτουργίας των πασχόντων προκειμένου να κρατηθούν στη ζωή. Για τους περισσότερους νεφροπαθείς η μηχανική, περιοδική ρύθμιση ζωτικών βιολογικών λειτουργιών αποτελεί αναγκαία συνθήκη επιβίωσης. Ένας νεφροπαθής τελικού σταδίου περνά τη μισή του ζωή νοσηλευόμενος. Παρά το ότι η ελληνική κοινωνία έχει αναγνωρίσει τη βαρύτητα της παραπάνω αναπηρίας, καθορίζοντας με νόμο το ποσοστό αναπηρίας των πασχόντων από νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου σε 80% εφόρου ζωής, στον πρόσφατο Ν4021/2011 για το Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών δε λαμβάνεται καμία ειδική μέριμνα για την ελάφρυνση αυτής της ιδιαίτερα ευάλωτης ομάδας πολιτών.
Η χρονιότητα της νεφρικής νόσου, η απαραίτητη μακροχρόνια θεραπεία και η επακόλουθη κινητική δυσπραγία βρίθει πλήθους αρνητικών κοινωνικοοικονομικών επιπτώσεων. Τα προβλήματα εκπαίδευσης και απασχόλησης των νεφροπαθών παραμένουν ιδιαίτερα οξυμένα καθώς συχνές και επίπονες θεραπείες και δευτεροπαθείς ασθένειες καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη την προσαρμογή σε προγράμματα και ωράρια. Στη σημερινή δίνη της οικονομικής κρίσης, των απολύσεων, της ελαστικοποίησης των σχέσεων εργασίας και της συρρίκνωσης του δημοσίου τομέα η θέση των νεφροπαθών καθίσταται τραγική, καθώς μέρα με τη μέρα το εισόδημα των οικογενειών τους που καλούνται να αντιμετωπίσουν το αυξημένο λόγω αναπηρίας κόστος διαβίωσης μειώνεται δραματικά, την ίδια ώρα που οι παρεχόμενες από το κράτος υπηρεσίες υποβαθμίζονται σταθερά. Υπό αυτό το πρίσμα, οποιοδήποτε τυχόν περιουσιακό στοιχείο κατόρθωσε να εξασφαλίσει ένα άτομο με τόσο βαριά αναπηρία, την περίοδο κατά την οποία η υγεία του επέτρεπε κάτι τέτοιο, καθίσταται πολύτιμο ακόμη και για την ίδια του την επιβίωση κατά την αναμέτρησή του με την ανίατη νόσο.
Ο ιδιαίτερα επιβαρυμένος λόγω της νεφρικής νόσου οργανισμός των νεφροπαθών επιβάλει την εξασφάλιση συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους κατοικίας τους, με επαρκή θέρμανση το χειμώνα και ψύξη το καλοκαίρι, γεγονός που τους καθιστά απόλυτα εξαρτημένους από την απρόσκοπτη παροχή ηλεκτρικού ρεύματος. Επιπλέον, η ζωή όσων νεφροπαθών υποβάλλονται ανά εξάωρο σε κατ’ οίκον περιτοναϊκή κάθαρση κρέμεται κυριολεκτικά από την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη λειτουργία των σχετικών συσκευών. Για όλους τους παραπάνω λόγους το ηλεκτρικό ρεύμα για τους νεφροπαθείς δεν αποτελεί δείκτη ποιότητας ζωής αλλά προϋπόθεση επιβίωσης. Για να μην οδηγηθεί λοιπόν ένα πάσχων τμήμα του ελληνικού πληθυσμού στην εξαθλίωση και το θάνατο ζητούμε την άμεση εξαίρεση των νεφροπαθών τελικού σταδίου από την καταβολή του Έκτακτου Ειδικού Τέλους Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών και τη διαβεβαίωση πως κανένα σπίτι στο οποίο διαμένει νεφροπαθής δε θα βρεθεί εκτός ηλεκτρικού δικτύου.
